از نيشکر هفت تپه تا فولاد مبارکه

کامران روشن

بيشتر کارگران در ماه رمضان، با توجه به سنگيني کار و فضايي که در مراکز کارگري وجود دارد و كلا به دليل عدم اعتنا به مذهب، روزه نميگيرند. روزه گرفتن مال آنهاييست که از راه اين ظاهر فريبيها، زندگي را ميگذرانند. کارگران فولاد مبارکه در اين روزها با لذت خاصي سيگار ميکشند و غذايشان را نوش جان ميکنند. ما در جمعهاي کارگري، روي پشت بامها و فضاهاي سبزي که تا حدي از ديد آدم فروشان و بسيجيان، پنهان است و به اصطلاح، تابلو نيست، اوقات خوشي را با چاي و سيگار، ميگذرانيم و در اين جمعها، صحبتهاي خوبي را چه از اعتراض به وضعيت موجود و چه دوري جستن از تعصبات مذهبي و خرافات، ميتوان شنيد. همين چند روز پيش، يکي از کارگران در مورد کارخانه ي ميرزا کوچک خان از کارخانجات نيشکر هفت تپه تعريف ميکرد. او در سال ٨٤، به مدت يک ماه به عنوان کارگر قراردادي، آنجا کار ميکرده و اعتراض قوي کارگران را از طريق تلويزيون کانال جديد ديده بود. از هواي گرم و طاقت فرسا و شرايط سخت کار در آنجا ميگفت گرچه اطلاعات زياد و دقيقي نداشت ولي خيلي از اين حرکت کارگران نيشکر، خوشش آمده بود و اعتقاد داشت که ما و همه ي کارگران بايد همينگونه با همبستگي و قدرت به وضعيت وحشتناک کار، اعتراض کنيم.وضعيت کار در فولاد مبارکه و همه محيطهاي کاري، جاي شديدترين اعتراضها را دارد. مديران مزدور جمهوري اسلامي در فولاد مبارکه سعي ميکنند که بين کارگران رسمي و قراردادي، فاصله بيندازند و با جدا کردن سرويسهاي رفت و آمد، غذا خوريها و حتي دستشوييها، دودستگي عميقي را ايجاد ميکنند. به کارگران رسمي، سهام و پاداش ميدهند ولي حقوق کارگران قراردادي را هم به زور ميدهند. اداره ي کار نيز کارگراني که شکايت ميکنند را لو ميدهد و مديران شرکتها، اين کارگران را به بهانه هاي مختلف، اخراج ميکنند. اين فراتر از پايمال کردن حقوق کارگران است و در واقع يک جنايت سازماندهي شده بر ضد بشريت ميباشد. با همه ي اين احوال، اکثر کارگران رسمي از درک خوبي نسبت به وضعيت کار کارگران قراردادي برخوردارند بالاخره آنها هم کارگرند و راهي به جز همبستگي، براي کارگران وجود ندارد. بخاطر سياستهاي جديد جمهوري اسلامي، خطر بيکار شدن، کارگران رسمي را تهديد ميکند. با تصويب شدن قانون بازنشستگي بالاي بيست سال و خصوصي سازي کارخانه ها، قرار است که فولاد مبارکه و ذوب آهن اصفهان به بخش خصوصي واگذار شوند به اين ترتيب، درصد زيادي از کارگران رسمي، باز خريد خواهند شد و فقط تعدادي بسيجي آدم فروش و نورچشمي ها باقي ميمانند. از آن طرف، بيشتر سهام فولاد مبارکه را به مديران داده اند و مطمئنا بين بازرسها و حوزه علميه و بقيه ي مفت خورها نيز تقسيم کرده اند. کمي هم به کارگران رسمي داده اند تا به اصطلاح، در دهن آنها را ببندند. به طور کلي ميخواهند همه ي صنايع را به عنوان سرمايه ي شخصي خودشان، تصاحب کنند. اين مهمترين هدف خصوصي سازيست.ولي کافيست پاي صحبت کارگران بنشينيم تا متوجه شويم که حواسشان به همه ي اين چيزها هست و آگاهند که چه نقشه هايي برايشان کشيده اند.همبستگي بيشتري لازم دارند و نبايد اجازه دهند که برايشان تصميم بگيرند و حقشان پايمال شود. اعتراض قدرتمند کارگران نيشکر هفت تپه، درس خوبي بود براي رژيم جمهوري اسلامي و همه کارگران تحت ستم. آنها نيز بايد اينگونه و حتي قويتر از اين برخورد کنند. جمهوري اسلامي از هيچ چيز بيشتر از اين نميترسد. همه ي کارگران در ايران بايد با هم متحد شوند و اين نظام را براندازند. آنها ميتوانند پيام خود را از طريق تلويزيون کانال جديد به گوش همه ي کارگران دنيا برسانند و از حمايت آنها نيز برخوردار شوند.