نگاهي مختصر به اول مه امسال
شهلا دانشفر
با کمپيني گسترده و جهاني براي آزادي دستگير شدگان اول مه جوانمير مرادي٬ طه آزادي٬ شيث اماني و حميد اطهاري تلاش کنيم
اول مه امسال يک صحنه جدال بود. جدالي که از قبل از اول مه شروع شده بود. جمهوري اسلامي براي کارگران دستگير شده اول مه سال گذشته احکام شلاق و زندان صادر کرد. احکام شلاق را در مورد ٥ تن از اين کارگران به اجرا گذاشت. اما کارگران در مقابل اين گستاخي اعلام کردند که به اعتراضشان ادامه خواهند داد و کوتاه نخواهند آمد. اعتراضي گسترده براي آزادي محمود صالحي که به جرم اول مه در زندان بود در جريان بود٬ تا آنجا که در دل اين کشاکش رژيم اسلامي ناگزير شد٬ محمود صالحي را از زندان آزاد کند. ناگزير شد احکام شلاق را متوقف کند و حکم شلاق محي الدين رجبي يکي از کارگران دستگير شده اول مه را لغو کرد. آزادي محمود صالحي يک پيروزي بزرگ براي جنبش کارگري بود. بدنبال اين موفقيت بزرگ و در يک شرايط پر تلاطم در جامعه و در مراکز مختلف کارگري بود که کارگران به استقبال اول مه ميرفتند. از جمله در شرايطي بود که کمپين براي خواست افزايش دستمزد با بيش از سه هزار امضا به راه افتاده بود. در شرايطي بود که اتحاديه آزاد کارگران ايران اعلام موجوديت کرد. و در شرايطي بود که در مراکزي چون نيشکر هفت تپه و کيان تاير و پتروشيمي کرمانشاه و دهها کارخانه ديگر اعتراض و مبارزه بود. و کارگران با بيانيه ها و فراخوان هايشان به استقبال اول رفته و جنب و جوبش بسياري براي برپايي قدرتمند اين روز بر پا بود. همه چيز بيانگر يک رودرويي آشکار بر سر برگزاري اول مه روز همبستگي جهاني کارگران بود.
در واقع امسال بيش از هر سال نفس برپايي اول مه به موضوع کشاکش بين کارگران و جمهوري اسلامي تبديل شده بود. از يکسو عزم جزم کارگران را براي يک قدرتمنايي بزرگ در اين روز همبستگي جهاني کارگران را شاهد بوديم و از سوي ديگر هراس رژيم و خانه کارگريها و شوراهاي اسلامي را ميديديم. رژيم ميدانست که اگر امسال کارگران به خيابان بيايند اتفاق مهمي روي خواهد داد. بويژه همزمان صداي اعتراض معلمان و فراخوانهايشان به تجمعات اعتراضي بلند شده بود. در دانشگاهها جنب و جوش اعتراضي بالا گرفته بود. شعار زنداني سياسي آزاد بايد گردد در همه اين اعتراضات يک شعار برجسته و مهم بود. تحت چنين شرايطي بود که رژيم تلاش کرد در مقابل قدرتمنايي کارگران در روز اول مه بايستد.
يک هفته مانده به اول مه بود که رژيم شيث اماني را دستگير کرد و در واقع با اين کار بار ديگر به کارگران اعلام جنگ داد. جمهوري اسلامي براي برپايي مراسم اول مه مجوز نداد و فعالين و رهبران کارگري را مورد تهديد و فشار قرار داد. وقتي کارگران به سنت هر ساله که در جمعه ماقبل اول مه در آبشار خور به استقبال اين روز ميرفتند٬ تصميم گرفتند اين مراسم را امسال در پارک چيتگر برگزار کنند٬ رژيم نيروي انتظامي خود را به اين پارک ريخت و مانع تجمع کارگران شد. اما با اين حال کارگران ايستادند و چند صد نفر از آنان در پارک جهان نما در نزديکي پارک چيتگر جمع شدند و اول مه را گراميداشتند. در مقابل همه اين فشارها ٬ در اول مه امسال کارگران با بيانيه هايشان علنا اعلام کردند که اول مه را روز خود ميدانند و عليرغم اينکه به آنها مجوز داده نشده است اين روز را برگزار خواهند داشت. از سوي ديگر خانه کارگر و شوراهاي اسلامي از وحشت تکرار اتفاقي که سال گذشته و سال قبلتر آن در روز جهاني کارگر در تهران روي داد٬ از ترس اينکه باز سيل خروشان کارگران به خيابانها بريزند و بساطشان را جمع کنند و اين روز را از آن خود کنند٬ به گوشه اي خزيدند. محجوب دبير کل خانه کارگر٬ هراسان از قدرتنمايي کارگران٬ ياران خود را در سالني ورزشي جمع کرد و اعلام کرد اين مجلس فقط ويژه خانه کارگريهاست و بس و براي قدرداني از شرکت آنان در انتخابات برپا شده است. و در را به روي کارگران بست. اما کارگران به تلاششان براي برپايي مراسم مستقل روز اول مه٬ روز جهاني کارگر ادامه دادند. با قطعنامه ها و بيانيه هايشان آزادي و برابري را فرياد زدند و خواستها و مطالباتشان را طرح کردند. از جمله اتحاديه آزاد کارگران ايران به مناسبت اول مه بيانيه و قطعنامه سراسري خود را دادند و براي برگزاري مراسم اول مه در ٥ شهر تدارک ديدند. قطعنامه اي که اولين خواست آن آزادي شيث اماني و همه زندانيان سياسي بود. همچنين کارگران نيشکر هفت تپه بيانيه اول مه خود را صادر کردند و تهديد و فشار بر روي رهبران کارگران را محکوم کردند. کارگران ايران خودرو نيز به مناسبت اول مه طي قطعنامه اي مطالبات خود را اعلام کردند. ضمن اينکه در اول مه امسال در جايي چون جهاد نصر در رامهرمز٬ کارگران در هنگام تجمع اعتراضي خود روز اول مه را گراميداشتند. در مقابل همه اين تلاشها رژيم دست بکار شد. در عسلويه سه نفر از کارگران جوانمير مرادي از رهبران سرشناس کارگري و عضو هيات مديره اتحاديه آزاد کارگران ايران٬ طه آزادي عضو علي البدل اين اتحاديه و سعيد حضرتي يکي ديگر از کارگران را دستگير کرد و مانع برگزاري اول مه در عسلويه شد. در اشنويه اطلاعات جمهوري اسلامي روز قبل از اول مه به منزل چند تن از فعالين کارگري که در تدارک برپايي اين روز بودند ٬ رفت و سه نفر به اسامي حميد اطهري، آرام ابراهيم خاص و نسرين محمود آذر را دستگير کرد . اما در سنندج مراسم مستقل اول مه برگزار شد. رژيم آنجا نيز دست به دستگيري زد و ٧ نفر به اسامي شیوا خیرآبادی٬ عبدالله نجار٬ غالب حسینی٬ علی حسینی، بهاالدین صدوقی ٬ سوسن رازانی٬ صلاح زماني را دستگير کرد. بدين ترتيب در اول مه امسال ١٤ نفر دستگير شدند. اعتراض براي آزادي دستگير شدگان شروع شد. اتحاديه آزاد کارگران ايران در اين رابطه به نهادها و سازمانهاي جهاني نامه نوشت و از همه اين سازمانها خواستار فشاري بين المللي براي آزادي فوري همه دستگير شدگان گرديد. در اين فاصله و بخاطر ترس از اعتراض کارگران ٩ نفر از دستگير شدگان آزاد شدند. اما شيث اماني٬ جوانمير مرادي ٬ طه آزادي و حميد اطهاري هنوز در زندانند. بدين ترتيب جدال بر سر اول مه هنوز ادامه دارد.
بويژه در زندان نگاهداشتن جوانمير مرادي و طه آزادي از اعضاي هيات مديره و علي البدل اتحاديه آزاد کارگران ايران٬ تلاشي است از سوي جمهوري اسلامي براي حمله به اين تشکل کارگري که از دل يک مبارزه يکساله بيرون آمده و صداي اعتراض کارگران را بلند کرده است. تشکلي که با کمپين اعتراضي خود براي افزايش دستمزد ها جلو آمد٬ اعلام کرد که بدليل گستردگي اعتراضات سراسري کارگري وقت آن رسيده است که در قامت يک تشکل سراسري کارگري عمل کند و با اعلام برپايي مراسم مستقل اول مه تلاش کرد٬ بزرگداشت اين روز جهاني کارگران را بعنوان يک دستاورد مهم جنبش کارگري و حق پايه اي کارگران در ايران تثبيت کند.
از همين رو به نظر من اول مه امسال ما شاهد اتفاقات مهمي در جنبش کارگري در ايران بوديم. واقعيت اينست که جنبش کارگري ايران روزهاي تاريخي مهمي را پشت سر ميگذارد. بايد خطير بودن اين شرايط را دريافت. بايد از دستگير شدگان اول مه با تمام قدرت حمايت کرد. آزاد کردن اين کارگران از زندان گامي ديگر در جهت تثبيت پيشروي هاي جنبش کارگري در جهت تشکل يابي مستقل خود و تثبيت اول مه به عنوان روز جهاني کارگر است. بايد اين گام را با قدرت هر چه تمامتر به جلو برداشت. بايد با کمپيني گسترده و بين الملي براي آزادي اين عزيزان از زندان تلاش کرد. در همين رابطه از سوي کميته همبستگي بين المللي کارگري حزب کمونيست کارگري ايران کمپيني بين المللي در دستور گذاشته شده است و ما با تمام توان خود براي آزادي فوري و بدون قيد و شرط دستگير شدگان اول مه ٧٨ شيث اماني٬ جوانمير مرادي٬ طه آزادي و حميد اطهاري تلاش خواهيم کرد. من همين جا از همه کارگران در سراسر ايران، از کارگران شرکت واحد٬ از تشکل هاي مختلف کارگري که به همت خود کارگران شکل گرفته است٬ از کارگران نيشکر هفته تپه و همه کارگران در کارخانجات مختلف ميخواهم که به اين کمپين بپيوندند. با نامه هاي اعتراضي خود خواهان آزادي فوري اين کارگران بشوند. نبايد به جمهوري اسلامي فرصت داد. دستگيري کارگران در اول مه ٧٨ تهاجمي به کل کارگران است. بايد در مقابل اين تهاجم ايستاد.*
با کمپيني گسترده و جهاني براي آزادي دستگير شدگان اول مه جوانمير مرادي٬ طه آزادي٬ شيث اماني و حميد اطهاري تلاش کنيم
اول مه امسال يک صحنه جدال بود. جدالي که از قبل از اول مه شروع شده بود. جمهوري اسلامي براي کارگران دستگير شده اول مه سال گذشته احکام شلاق و زندان صادر کرد. احکام شلاق را در مورد ٥ تن از اين کارگران به اجرا گذاشت. اما کارگران در مقابل اين گستاخي اعلام کردند که به اعتراضشان ادامه خواهند داد و کوتاه نخواهند آمد. اعتراضي گسترده براي آزادي محمود صالحي که به جرم اول مه در زندان بود در جريان بود٬ تا آنجا که در دل اين کشاکش رژيم اسلامي ناگزير شد٬ محمود صالحي را از زندان آزاد کند. ناگزير شد احکام شلاق را متوقف کند و حکم شلاق محي الدين رجبي يکي از کارگران دستگير شده اول مه را لغو کرد. آزادي محمود صالحي يک پيروزي بزرگ براي جنبش کارگري بود. بدنبال اين موفقيت بزرگ و در يک شرايط پر تلاطم در جامعه و در مراکز مختلف کارگري بود که کارگران به استقبال اول مه ميرفتند. از جمله در شرايطي بود که کمپين براي خواست افزايش دستمزد با بيش از سه هزار امضا به راه افتاده بود. در شرايطي بود که اتحاديه آزاد کارگران ايران اعلام موجوديت کرد. و در شرايطي بود که در مراکزي چون نيشکر هفت تپه و کيان تاير و پتروشيمي کرمانشاه و دهها کارخانه ديگر اعتراض و مبارزه بود. و کارگران با بيانيه ها و فراخوان هايشان به استقبال اول رفته و جنب و جوبش بسياري براي برپايي قدرتمند اين روز بر پا بود. همه چيز بيانگر يک رودرويي آشکار بر سر برگزاري اول مه روز همبستگي جهاني کارگران بود.
در واقع امسال بيش از هر سال نفس برپايي اول مه به موضوع کشاکش بين کارگران و جمهوري اسلامي تبديل شده بود. از يکسو عزم جزم کارگران را براي يک قدرتمنايي بزرگ در اين روز همبستگي جهاني کارگران را شاهد بوديم و از سوي ديگر هراس رژيم و خانه کارگريها و شوراهاي اسلامي را ميديديم. رژيم ميدانست که اگر امسال کارگران به خيابان بيايند اتفاق مهمي روي خواهد داد. بويژه همزمان صداي اعتراض معلمان و فراخوانهايشان به تجمعات اعتراضي بلند شده بود. در دانشگاهها جنب و جوش اعتراضي بالا گرفته بود. شعار زنداني سياسي آزاد بايد گردد در همه اين اعتراضات يک شعار برجسته و مهم بود. تحت چنين شرايطي بود که رژيم تلاش کرد در مقابل قدرتمنايي کارگران در روز اول مه بايستد.
يک هفته مانده به اول مه بود که رژيم شيث اماني را دستگير کرد و در واقع با اين کار بار ديگر به کارگران اعلام جنگ داد. جمهوري اسلامي براي برپايي مراسم اول مه مجوز نداد و فعالين و رهبران کارگري را مورد تهديد و فشار قرار داد. وقتي کارگران به سنت هر ساله که در جمعه ماقبل اول مه در آبشار خور به استقبال اين روز ميرفتند٬ تصميم گرفتند اين مراسم را امسال در پارک چيتگر برگزار کنند٬ رژيم نيروي انتظامي خود را به اين پارک ريخت و مانع تجمع کارگران شد. اما با اين حال کارگران ايستادند و چند صد نفر از آنان در پارک جهان نما در نزديکي پارک چيتگر جمع شدند و اول مه را گراميداشتند. در مقابل همه اين فشارها ٬ در اول مه امسال کارگران با بيانيه هايشان علنا اعلام کردند که اول مه را روز خود ميدانند و عليرغم اينکه به آنها مجوز داده نشده است اين روز را برگزار خواهند داشت. از سوي ديگر خانه کارگر و شوراهاي اسلامي از وحشت تکرار اتفاقي که سال گذشته و سال قبلتر آن در روز جهاني کارگر در تهران روي داد٬ از ترس اينکه باز سيل خروشان کارگران به خيابانها بريزند و بساطشان را جمع کنند و اين روز را از آن خود کنند٬ به گوشه اي خزيدند. محجوب دبير کل خانه کارگر٬ هراسان از قدرتنمايي کارگران٬ ياران خود را در سالني ورزشي جمع کرد و اعلام کرد اين مجلس فقط ويژه خانه کارگريهاست و بس و براي قدرداني از شرکت آنان در انتخابات برپا شده است. و در را به روي کارگران بست. اما کارگران به تلاششان براي برپايي مراسم مستقل روز اول مه٬ روز جهاني کارگر ادامه دادند. با قطعنامه ها و بيانيه هايشان آزادي و برابري را فرياد زدند و خواستها و مطالباتشان را طرح کردند. از جمله اتحاديه آزاد کارگران ايران به مناسبت اول مه بيانيه و قطعنامه سراسري خود را دادند و براي برگزاري مراسم اول مه در ٥ شهر تدارک ديدند. قطعنامه اي که اولين خواست آن آزادي شيث اماني و همه زندانيان سياسي بود. همچنين کارگران نيشکر هفت تپه بيانيه اول مه خود را صادر کردند و تهديد و فشار بر روي رهبران کارگران را محکوم کردند. کارگران ايران خودرو نيز به مناسبت اول مه طي قطعنامه اي مطالبات خود را اعلام کردند. ضمن اينکه در اول مه امسال در جايي چون جهاد نصر در رامهرمز٬ کارگران در هنگام تجمع اعتراضي خود روز اول مه را گراميداشتند. در مقابل همه اين تلاشها رژيم دست بکار شد. در عسلويه سه نفر از کارگران جوانمير مرادي از رهبران سرشناس کارگري و عضو هيات مديره اتحاديه آزاد کارگران ايران٬ طه آزادي عضو علي البدل اين اتحاديه و سعيد حضرتي يکي ديگر از کارگران را دستگير کرد و مانع برگزاري اول مه در عسلويه شد. در اشنويه اطلاعات جمهوري اسلامي روز قبل از اول مه به منزل چند تن از فعالين کارگري که در تدارک برپايي اين روز بودند ٬ رفت و سه نفر به اسامي حميد اطهري، آرام ابراهيم خاص و نسرين محمود آذر را دستگير کرد . اما در سنندج مراسم مستقل اول مه برگزار شد. رژيم آنجا نيز دست به دستگيري زد و ٧ نفر به اسامي شیوا خیرآبادی٬ عبدالله نجار٬ غالب حسینی٬ علی حسینی، بهاالدین صدوقی ٬ سوسن رازانی٬ صلاح زماني را دستگير کرد. بدين ترتيب در اول مه امسال ١٤ نفر دستگير شدند. اعتراض براي آزادي دستگير شدگان شروع شد. اتحاديه آزاد کارگران ايران در اين رابطه به نهادها و سازمانهاي جهاني نامه نوشت و از همه اين سازمانها خواستار فشاري بين المللي براي آزادي فوري همه دستگير شدگان گرديد. در اين فاصله و بخاطر ترس از اعتراض کارگران ٩ نفر از دستگير شدگان آزاد شدند. اما شيث اماني٬ جوانمير مرادي ٬ طه آزادي و حميد اطهاري هنوز در زندانند. بدين ترتيب جدال بر سر اول مه هنوز ادامه دارد.
بويژه در زندان نگاهداشتن جوانمير مرادي و طه آزادي از اعضاي هيات مديره و علي البدل اتحاديه آزاد کارگران ايران٬ تلاشي است از سوي جمهوري اسلامي براي حمله به اين تشکل کارگري که از دل يک مبارزه يکساله بيرون آمده و صداي اعتراض کارگران را بلند کرده است. تشکلي که با کمپين اعتراضي خود براي افزايش دستمزد ها جلو آمد٬ اعلام کرد که بدليل گستردگي اعتراضات سراسري کارگري وقت آن رسيده است که در قامت يک تشکل سراسري کارگري عمل کند و با اعلام برپايي مراسم مستقل اول مه تلاش کرد٬ بزرگداشت اين روز جهاني کارگران را بعنوان يک دستاورد مهم جنبش کارگري و حق پايه اي کارگران در ايران تثبيت کند.
از همين رو به نظر من اول مه امسال ما شاهد اتفاقات مهمي در جنبش کارگري در ايران بوديم. واقعيت اينست که جنبش کارگري ايران روزهاي تاريخي مهمي را پشت سر ميگذارد. بايد خطير بودن اين شرايط را دريافت. بايد از دستگير شدگان اول مه با تمام قدرت حمايت کرد. آزاد کردن اين کارگران از زندان گامي ديگر در جهت تثبيت پيشروي هاي جنبش کارگري در جهت تشکل يابي مستقل خود و تثبيت اول مه به عنوان روز جهاني کارگر است. بايد اين گام را با قدرت هر چه تمامتر به جلو برداشت. بايد با کمپيني گسترده و بين الملي براي آزادي اين عزيزان از زندان تلاش کرد. در همين رابطه از سوي کميته همبستگي بين المللي کارگري حزب کمونيست کارگري ايران کمپيني بين المللي در دستور گذاشته شده است و ما با تمام توان خود براي آزادي فوري و بدون قيد و شرط دستگير شدگان اول مه ٧٨ شيث اماني٬ جوانمير مرادي٬ طه آزادي و حميد اطهاري تلاش خواهيم کرد. من همين جا از همه کارگران در سراسر ايران، از کارگران شرکت واحد٬ از تشکل هاي مختلف کارگري که به همت خود کارگران شکل گرفته است٬ از کارگران نيشکر هفته تپه و همه کارگران در کارخانجات مختلف ميخواهم که به اين کمپين بپيوندند. با نامه هاي اعتراضي خود خواهان آزادي فوري اين کارگران بشوند. نبايد به جمهوري اسلامي فرصت داد. دستگيري کارگران در اول مه ٧٨ تهاجمي به کل کارگران است. بايد در مقابل اين تهاجم ايستاد.*
No comments:
Post a Comment