اهمیت بین المللی اول مه ٨٦ در ایران، صحبتی با کارگران و فعالین کمونیست و پیشرو
اهمیت بین المللی اول مه ٨٦ در ایران
صحبتی با کارگران و فعالین کمونیست و پیشرو
اصغر کریمی
سه ویژگی شرایط اول مه امسال در ایران را با همه سالهای قبل متمایز میکند
١- سال گذشته سال چپ تر شدن جامعه و برافراشته شدن پرچم سوسیالیسم و سرود انترناسیونال در برخی گردهمائی ها بود. سال بالا رفتن شعار یا سوسیالیسم یا بربریت و سوسیالیسم بپاخیز برای رفع تبعیض بود. سال قطعنامه های سوسیالیستی بود. سال اعتراضات مهم کارگری، اعتراض معلمان، اعتراضات گسترده و سرخ دانشجوئی بود. سال منزوی شدن هرچه بیشتر آلترناتیوهای راست بود. اول مه امسال رنگ و مهر این شرایط را باید بر خود داشته باشد و این شرایط را یک گام مهم دیگر به جلو ببرد
٢- سال ٨٥ سال شکست پروژه "احمدی نژاد" و تلاش رژیم برای ارعاب جامعه بود. این دولت را سر کار آوردند که بزند و بکوبد و مردم را مرعوب کند تا جمهوری اسلامی را سر پا نگهدارد. اما این خود دولت احمدی نژاد بود که در برابر گسترش صفوف اعتراضی مردم شکست خورد. گسترش سریع اعتراضات یک شاخص این دوره خواهد بود. مبارزه قدرتمند معلمان و دانشجویان، جنبش چپ آزادی زن و اعتصابات گسترده کارگری و تحرک قابل توجهی که در میان فعالین کارگری برای متشکل کردن کارگران شکل گرفته است بیانگر این تغییر شرایط است
٣- ویژگی سوم فضای جنگ است. اول مه همیشه یک روز بین المللی بوده است اما مساله حمله نظامی به ایران، بطور ویژه ای اول مه در ایران را به افکار عمومی بین المللی وصل میکند. مقابله با جنگ نقطه پیوند طبقه کارگر و کل مردم ایران با مردم آزادیخواه و انساندوست در سراسر جهان است. این یک نقطه گرهی است که طبقه کارگر باید از آن به نفع خود نیرو بگیرد و همبستگی مردم جهان را با خود و با مردم ایران در مبارزه شان برای رهائی از کل جهنم جنگ و جمهوری اسلامی جلب کند
این ویژگی ها به مبارزه طبقه کارگر در ایران خصلتی انترناسیونالی میدهد که باید توجه کارگران کمونیست و پیشرو را بخود جلب کند. طبقه کارگر بنا به این ویژگی ها میتواند تصویر یک جنبش سرخ و سوسیالیستی، جنبشی که آماده است مبارزه آزادیخواهانه مردم برای سرنگونی حکومت را رهبری کند، و تصویر متفاوت و رادیکالی از مقابله با جنگ، یعنی مقابله با هردوقطب جنگ، به دنیا ارائه دهد. پیشروان طبقه کارگر در ایران باید دنیا را متوجه شرایط خاص ایران و شرایط ویژه مبارزه طبقه کارگر کنند و در صف اول بشریت پیشرو هم در مقابل جنگ و هم در مقابل سرمایه داری قرار گیرند
سوال این است که آیا طبقه کارگر در ایران آمادگی اینرا دارد که از این شرایط برای تقویت همبستگی مردم دنیا با مبارزه عادلانه خود در مقابل جمهوری اسلامی استفاده کند؟ بعبارتی بخش پیشرو و کمونیست طبقه کارگر آیا به روشنی بر این ویژگی ها و اهمیت بین المللی مبارزه خود واقف است؟
واقعیت این است که هرچند اینجا و آنجا در قطعنامه ها و شعارهای اعتراضات بویژه در دانشگاهها خط روشنی در نحوه برخورد به جنگ، دیده میشود و در اول مه سال قبل نیز کارگران پیشرو میتینگ خانه کارگریها را به راهپیمائی مستقل خود با شعارهای رادیکال و مشخصا شعار "نه جنگ نه بمب اشتغال اشتغال" تبدیل کردند، با اینهمه تحرک بالائی نسبت به این مساله دیده نمیشود. همبستگی با مبارزه کارگران نیز مدتها است که به ذهنیتی جا افتاده در میان کارگران پیشرو تبدیل شده است و این یک نقطه درخشان از همان رادیکالیسم طبقه کارگر و جنبش های پیشرو در ایران را نشان میدهد. بحث این است که از این موقعیت، کارگران پیشرو و کمونیست باید گامی جلوتر بگذارند و نه تنها همبستگی جهانی با مبارزات طبقه کارگر را تحکیم کنند، بلکه طبقه کارگر و مردم پیشرو در سطح جهان را متوجه افق رادیکال خود، مطالبات آزادیخواهانه خود و استقبالی که از سوسیالیسم در جامعه شکل گرفته است، بکنند. یک واقعیت تلخ در سطح جهان این است که جنبش عظیم جهانی مردم انساندوست و متمدن علیه جنگ، ذهنیت محدودی دارد، جنگ را میبیند اما مصائب مردم ایران را نمیبیند، همانطور که مصائب مردم عراق و افغانستان را نمیدید. به همین دلیل عملا این جنبش بدست اسلامی ها و به اصطلاح "ضدامپریالیست" ها می افتد که درمورد جنگ از جریانات اسلامی قابل تفکیک نیستند. به همین خاطر این جنبش بجای رشد افول کرده است، علیرغم به خیابان آمدن میلیونها نفر عملا چیزی را نتوانسته است تغییر دهد و در نتیجه سرخورده و ضعیف شده است. اکنون در شرایطی که قرار است ایران هدف حمله نظامی قرار بگیرد، نتیجتا ایران در کانون توجه جهانی قرار دارد و طبقه کارگر و مردم ایران میتوانند با بلند کردن پرچمی متفاوت، راه تازه ای در مقابل بشریت انساندوست و متمدن قرار دهند، بر جنبش جهانی علیه جنگ تاثیرات عمیقی بگذارند و آنرا از زیر دست و پای اسلامیستها نجات دهند. در سطح بین المللی اکنون زمینه بیش از همیشه آماده است. اسلامی ها منزوی تر شده اند و بازبینی در میان مردم شروع شده است، اما جریان رادیکالی نتوانسته است هژمونی خود را بر این جنبش تامین کند. در چنین شرایطی طبقه کارگر در ایران بدلیل ویژگی هائی که برشمرده شد، از این توان تاریخی برخوردار است که بر این مبارزه تاثیرات محسوسی در جهت رادیکالیسم این جنبش، سیاسی کردن آن، تبدیل آن به جنبشی برای تغییرات رادیکال در غرب و در خاور میانه، و فاصله گرفتن از وضع موجود بگذارد. مقابله کارگران و مردم ایران علیه اسلام سیاسی و جمهوری اسلامی، فضای سوسیالیستی و انساندوستی عمیق و سوسیالیستی موجود در جنبش آزادیخواهانه مردم ایران و در کانون توجه قرار گرفتن ایران، آن ویژگی هائی است که طبقه کارگر در ایران را از موقعیت تاریخی ویژه ای برخوردار ساخته است که باید بویژه در اول مه از آن سود جوید
اگر این موضوع به حد کافی توجه بخش پیشرو طبقه کارگر را بخود جلب کند، سیل قطعنامه هائی با مضمون سوسیالیستی و رادیکال، شعارهائی که هر دو قطب را نشانه بگیرد و فراخوان هائی به مردم دنیا برای اعلام همبستگی جهانی با مبارزه مردم ایران، براه خواهد افتاد. این جوهر اول مه امسال در ایران است. این افقی است که گرایش رادیکال و سوسیالیستی در طبقه کارگر را میتواند متحد کند و به جلو صحنه سیاست در ایران بکشاند. این افقی است که میتواند مبنای اتحاد محافل مختلف درون جنبش کارگری قرار گیرد. این افقی است که مردم را از حالت انتظار نسبت به جنگ بیرون میاورد و به مسیری فعال و رادیکال سوق میدهد
بخش پیشرو طبقه کارگر باید این شرایط و اهمیت انترناسیونالیستی مبارزه خود را بخوبی درک کند تا آنرا به افق حاکم بر مبارزه طبقه کارگر و کل جامعه تبدیل کند. باید این را بخوبی درک کند تا انزوای گرایشات و جنبش های راست در جامعه را عمیق تر کند و از این زاویه نیز برای خود یک پیروزی طبقاتی کسب کند. باید علاوه بر ضرورت مبارزه با جنگ، بر ضرورت مقابله مردم دنیا علیه جمهوری اسلامی نیز تاکید کند و جنبش ضدجنگ را به همبستگی با مبارزه خود و مردم ایران بکشاند. این مساله صرفا به اول مه محدود نیست اما اول مه میتواند نقطه اوج این مبارزه باشد. اول مه باید روز به اهتزاز درآمدن شعارهائی به منظور جلب توجه دنیا به مبارزه عادلانه مردم ایران باشد. طبقه کارگر برای رهائی از کل جهنمی که جامعه در آن قرار گرفته است راهی جز به زیر کشیدن جمهوری اسلامی ندارد. و این پیام اول مه طبقه کارگر در ایران به مردم دنیا است. فراخوان به مردم دنیا است که برای مقابله با جنگ به مردم ایران کمک کنید تا خود را از شر هم جمهوری اسلامی و هم جنگ رها کنند و ضربه ای کاری بر اسلام سیاسی وارد کنند. هرچه این صدا و این فراخوان در اول مه رساتر و سرخ تر باشد، توجه بیشتری بخود جلب میکند
صحبتی با کارگران و فعالین کمونیست و پیشرو
اصغر کریمی
سه ویژگی شرایط اول مه امسال در ایران را با همه سالهای قبل متمایز میکند١- سال گذشته سال چپ تر شدن جامعه و برافراشته شدن پرچم سوسیالیسم و سرود انترناسیونال در برخی گردهمائی ها بود. سال بالا رفتن شعار یا سوسیالیسم یا بربریت و سوسیالیسم بپاخیز برای رفع تبعیض بود. سال قطعنامه های سوسیالیستی بود. سال اعتراضات مهم کارگری، اعتراض معلمان، اعتراضات گسترده و سرخ دانشجوئی بود. سال منزوی شدن هرچه بیشتر آلترناتیوهای راست بود. اول مه امسال رنگ و مهر این شرایط را باید بر خود داشته باشد و این شرایط را یک گام مهم دیگر به جلو ببرد
٢- سال ٨٥ سال شکست پروژه "احمدی نژاد" و تلاش رژیم برای ارعاب جامعه بود. این دولت را سر کار آوردند که بزند و بکوبد و مردم را مرعوب کند تا جمهوری اسلامی را سر پا نگهدارد. اما این خود دولت احمدی نژاد بود که در برابر گسترش صفوف اعتراضی مردم شکست خورد. گسترش سریع اعتراضات یک شاخص این دوره خواهد بود. مبارزه قدرتمند معلمان و دانشجویان، جنبش چپ آزادی زن و اعتصابات گسترده کارگری و تحرک قابل توجهی که در میان فعالین کارگری برای متشکل کردن کارگران شکل گرفته است بیانگر این تغییر شرایط است
٣- ویژگی سوم فضای جنگ است. اول مه همیشه یک روز بین المللی بوده است اما مساله حمله نظامی به ایران، بطور ویژه ای اول مه در ایران را به افکار عمومی بین المللی وصل میکند. مقابله با جنگ نقطه پیوند طبقه کارگر و کل مردم ایران با مردم آزادیخواه و انساندوست در سراسر جهان است. این یک نقطه گرهی است که طبقه کارگر باید از آن به نفع خود نیرو بگیرد و همبستگی مردم جهان را با خود و با مردم ایران در مبارزه شان برای رهائی از کل جهنم جنگ و جمهوری اسلامی جلب کند
این ویژگی ها به مبارزه طبقه کارگر در ایران خصلتی انترناسیونالی میدهد که باید توجه کارگران کمونیست و پیشرو را بخود جلب کند. طبقه کارگر بنا به این ویژگی ها میتواند تصویر یک جنبش سرخ و سوسیالیستی، جنبشی که آماده است مبارزه آزادیخواهانه مردم برای سرنگونی حکومت را رهبری کند، و تصویر متفاوت و رادیکالی از مقابله با جنگ، یعنی مقابله با هردوقطب جنگ، به دنیا ارائه دهد. پیشروان طبقه کارگر در ایران باید دنیا را متوجه شرایط خاص ایران و شرایط ویژه مبارزه طبقه کارگر کنند و در صف اول بشریت پیشرو هم در مقابل جنگ و هم در مقابل سرمایه داری قرار گیرند
سوال این است که آیا طبقه کارگر در ایران آمادگی اینرا دارد که از این شرایط برای تقویت همبستگی مردم دنیا با مبارزه عادلانه خود در مقابل جمهوری اسلامی استفاده کند؟ بعبارتی بخش پیشرو و کمونیست طبقه کارگر آیا به روشنی بر این ویژگی ها و اهمیت بین المللی مبارزه خود واقف است؟
واقعیت این است که هرچند اینجا و آنجا در قطعنامه ها و شعارهای اعتراضات بویژه در دانشگاهها خط روشنی در نحوه برخورد به جنگ، دیده میشود و در اول مه سال قبل نیز کارگران پیشرو میتینگ خانه کارگریها را به راهپیمائی مستقل خود با شعارهای رادیکال و مشخصا شعار "نه جنگ نه بمب اشتغال اشتغال" تبدیل کردند، با اینهمه تحرک بالائی نسبت به این مساله دیده نمیشود. همبستگی با مبارزه کارگران نیز مدتها است که به ذهنیتی جا افتاده در میان کارگران پیشرو تبدیل شده است و این یک نقطه درخشان از همان رادیکالیسم طبقه کارگر و جنبش های پیشرو در ایران را نشان میدهد. بحث این است که از این موقعیت، کارگران پیشرو و کمونیست باید گامی جلوتر بگذارند و نه تنها همبستگی جهانی با مبارزات طبقه کارگر را تحکیم کنند، بلکه طبقه کارگر و مردم پیشرو در سطح جهان را متوجه افق رادیکال خود، مطالبات آزادیخواهانه خود و استقبالی که از سوسیالیسم در جامعه شکل گرفته است، بکنند. یک واقعیت تلخ در سطح جهان این است که جنبش عظیم جهانی مردم انساندوست و متمدن علیه جنگ، ذهنیت محدودی دارد، جنگ را میبیند اما مصائب مردم ایران را نمیبیند، همانطور که مصائب مردم عراق و افغانستان را نمیدید. به همین دلیل عملا این جنبش بدست اسلامی ها و به اصطلاح "ضدامپریالیست" ها می افتد که درمورد جنگ از جریانات اسلامی قابل تفکیک نیستند. به همین خاطر این جنبش بجای رشد افول کرده است، علیرغم به خیابان آمدن میلیونها نفر عملا چیزی را نتوانسته است تغییر دهد و در نتیجه سرخورده و ضعیف شده است. اکنون در شرایطی که قرار است ایران هدف حمله نظامی قرار بگیرد، نتیجتا ایران در کانون توجه جهانی قرار دارد و طبقه کارگر و مردم ایران میتوانند با بلند کردن پرچمی متفاوت، راه تازه ای در مقابل بشریت انساندوست و متمدن قرار دهند، بر جنبش جهانی علیه جنگ تاثیرات عمیقی بگذارند و آنرا از زیر دست و پای اسلامیستها نجات دهند. در سطح بین المللی اکنون زمینه بیش از همیشه آماده است. اسلامی ها منزوی تر شده اند و بازبینی در میان مردم شروع شده است، اما جریان رادیکالی نتوانسته است هژمونی خود را بر این جنبش تامین کند. در چنین شرایطی طبقه کارگر در ایران بدلیل ویژگی هائی که برشمرده شد، از این توان تاریخی برخوردار است که بر این مبارزه تاثیرات محسوسی در جهت رادیکالیسم این جنبش، سیاسی کردن آن، تبدیل آن به جنبشی برای تغییرات رادیکال در غرب و در خاور میانه، و فاصله گرفتن از وضع موجود بگذارد. مقابله کارگران و مردم ایران علیه اسلام سیاسی و جمهوری اسلامی، فضای سوسیالیستی و انساندوستی عمیق و سوسیالیستی موجود در جنبش آزادیخواهانه مردم ایران و در کانون توجه قرار گرفتن ایران، آن ویژگی هائی است که طبقه کارگر در ایران را از موقعیت تاریخی ویژه ای برخوردار ساخته است که باید بویژه در اول مه از آن سود جوید
اگر این موضوع به حد کافی توجه بخش پیشرو طبقه کارگر را بخود جلب کند، سیل قطعنامه هائی با مضمون سوسیالیستی و رادیکال، شعارهائی که هر دو قطب را نشانه بگیرد و فراخوان هائی به مردم دنیا برای اعلام همبستگی جهانی با مبارزه مردم ایران، براه خواهد افتاد. این جوهر اول مه امسال در ایران است. این افقی است که گرایش رادیکال و سوسیالیستی در طبقه کارگر را میتواند متحد کند و به جلو صحنه سیاست در ایران بکشاند. این افقی است که میتواند مبنای اتحاد محافل مختلف درون جنبش کارگری قرار گیرد. این افقی است که مردم را از حالت انتظار نسبت به جنگ بیرون میاورد و به مسیری فعال و رادیکال سوق میدهد
بخش پیشرو طبقه کارگر باید این شرایط و اهمیت انترناسیونالیستی مبارزه خود را بخوبی درک کند تا آنرا به افق حاکم بر مبارزه طبقه کارگر و کل جامعه تبدیل کند. باید این را بخوبی درک کند تا انزوای گرایشات و جنبش های راست در جامعه را عمیق تر کند و از این زاویه نیز برای خود یک پیروزی طبقاتی کسب کند. باید علاوه بر ضرورت مبارزه با جنگ، بر ضرورت مقابله مردم دنیا علیه جمهوری اسلامی نیز تاکید کند و جنبش ضدجنگ را به همبستگی با مبارزه خود و مردم ایران بکشاند. این مساله صرفا به اول مه محدود نیست اما اول مه میتواند نقطه اوج این مبارزه باشد. اول مه باید روز به اهتزاز درآمدن شعارهائی به منظور جلب توجه دنیا به مبارزه عادلانه مردم ایران باشد. طبقه کارگر برای رهائی از کل جهنمی که جامعه در آن قرار گرفته است راهی جز به زیر کشیدن جمهوری اسلامی ندارد. و این پیام اول مه طبقه کارگر در ایران به مردم دنیا است. فراخوان به مردم دنیا است که برای مقابله با جنگ به مردم ایران کمک کنید تا خود را از شر هم جمهوری اسلامی و هم جنگ رها کنند و ضربه ای کاری بر اسلام سیاسی وارد کنند. هرچه این صدا و این فراخوان در اول مه رساتر و سرخ تر باشد، توجه بیشتری بخود جلب میکند
No comments:
Post a Comment